لیست ورزش های آبی
در ورزش های آبی چنان احساس فرح و شادی به وجود می آید که آدرنالین همچنان در بدن ترشح می شود. مسابقات آبی با حس لذت و به دور از خستگی همراه خواهد بود. هیجان و سرگرمی بودن در آب انسان را وادار می کند تا دوباره آن ورزش را تجربه کند. ورزش های آبی به سه دسته: ورزش های درون آب، سطح آب و زیر آب تقسیم می شوند. بعضی از ورزش های آبی در آب های ساکن و آرام انجام می شود و بعضی در آب های خروشان و پر تلاطم. ولی در پایان مسابقات ورزش های آبی بدون حتی داشتن انگیزه برد، شور و شعف بودن در آب حس درونی ورزشکاران را آرام و پر از لذت می کند.
واترپلو (Water polo)
دهه ۱۸۷۰ ورزش واترپلو از بریتانیا آغاز شد و نخستین قوانین آن در اسکاتلند و اگلیس نوشته شد و اولین مسابقات آن سال ۱۸۹۰ برگزار گردید. کلمه واترپولو به معنای «چوگان آبی» بوده وسال ۱۹۰۰ برای اولین بار وارد المپیک شد. این ورزش تیمی رقابتی بسیار پرانرژی می باشد.بازیکنان علاوه بر اینکه بخوبی می بایست شنا کنند، کنترل توپ و گل زدن نیز جزء مهارت های آنها محسوب می شود. مسابقات واترپلو بین دو تیم برگزار می شود و شامل چهار گیم هشت دقیقه ای است که دو تیم تلاش می کنند توپی با وزن حدود ۴۰۰ تا ۴۵۰ گرم را به دروازه حریف خود رسانده و گلزنی کنند. هر تیم از شش بازیکن میدانی و یک دروازه بان تشکیل شده است. به جز دروازه بان، بازیکنان در هر دو جایگاه مهاجم و دفاع می توانند بازی کنند. واترپلو معمولا در استخرهای ۳۰ در ۲۰ متر و با عمق ۲ متر انجام می شود. عرض دروازه ها ۳ متر بوده و ارتفاع آن از سطح آب ۹۰ سانتیمتر می باشد.
نجات غریق (Lifesaving)
نجات غریق مامور نجات دهنده است که بر ایمنی و نجات شناگران در استخرها، پارک های آبی و حتی در سواحل نظارت می کند. این ورزشکاران در ورزش های آبی بسیار قوی بوده و دوره های ویژه ای را جهت نجات غرق شدگان با وسایل و تجهیزات مختلف و خدمات اورژانسی آموزش دیده اند. یک ناجی غریق باید به شناهای کرال سینه و پشت، قورباغه، پهلو و پای دوچرخه بدون دست و همچنین پرش و شیرجه و غوص کرال سینه و قورباغه جهت عمود رفتن به عمق آب تبحر لازم را داشته باشد. در تمرینات این رشته دونفر به گونه ای که یکی بر پشت دیگری سوار است و به شانه های او فشار وارد می کند، شناگر خود را روی سطح آب قرار دهد و عرض استخر را طی کند. در بعضی موارد اجسامی متفاوت با وزن هایی استاندارد را کف استخر می گذارند تا ناجی غریق آن را در زمان مشخص شده بیرون بیاورد.
موج سواری (Surfing)
در این ورزش ورزشکار سوار بر تخته ای در قسمت جلوی موج قرار می گیرد و با قدرت موج حرکت می کند. این تخته ها دارای جای پا می باشند و به همین دلیل موج سوار می تواند قدرت حرکتی آن را کنترل کند. کنترل تعادل در این ورزش مهم ترین گزینه است. طول تخته و طراحی آن، شکل موجی که ورزشکار بر آن سوار می شود در انواع موج سواری تاثیر دارد. تخته های موج سواری در مسابقات حدود ۱.۵ تا ۳ فین جهت کنترل بیشتر در موج دارد. رشته موج سواری زیرمجموعه های دیگری نیز دارد از قبیل: ۱. موج سواری بادی که بادبانی متصل به یک دکل متحرک بر روی همان تخته موج است و ورزشکار باید مطابق با جهت باد، بادبان را تنظیم کند و تکنیک های لازم برای موج سواری را اجرا نماید. ۲. موج سواری بادبادکی که موج سوار با گرفتن یک بادبادک یا همان کایت در دست و سوار بر بورد همراه با وزش باد و کنترل صحیح بادبادک و تخته موج لذت را تجربه می کند.
اسکی روی آب (Water skiing)
سال ۱۹۲۲ ایده اجرای این ورزش مفرح از همان اسکی روی برف توسط رالف ساموئلسون آمریکایی بر روی رودخانه میسیسیپی برای اولین بار انجام شد. در اسکی روی آب ورزشکار در حالیکه اسکی مخصوص با طول ۱۱۲ سانتیمتر به پا دارد و با گرفتن یک کابل یا طناب مخصوص به طول ۲۰ متر به دنبال یک قایق موتوری با سرعتی حدود ۳۰ کیلومتر در ساعت روی آب کشیده می شود. در مسیر مسابقات این ورزش موانع و پیچ راه هایی قرار دارد که ورزشکار در حداقل زمان ممکن باید آنها را طی کند. حرکات نمایش و آکروباتیک برای ورزشکار امتیاز محسوب می شود. در نوع دیگری از این رشته ورزشی اسکی روی آب با پای برهنه نیز برگزار می شود.
جت اسکی (Jet skiing)
حت اسکی از ورزش های آبی بسیار پرطرفدار و هیجان انگیز بوده چرا که ورزشی مفرح از تلفیق اسکی روی آب و موتور سواری می باشد. نام اصلی و قدیمی این وسیله واتر اسکوتر بود که اواسط دهه ۵۰ میلادی توسعه یافت. سال۱۹۷۲ کمپانی کاوازاکی جت اسکی ژاپن این وسیله را به شکلی که امروزه دیده می شود ساخت و روانه بازار کرد. مسابقات جت اسکی با یک ماشین تکنفره بر روی حجمی از آب و با مهارت خاص ورزشکاران برگزار می شود. در حین مسابقه هنرنمایی و حرکات ماهرانه مانند زیگ زاگ رفتن و یا پرش از روی سکو امتیاز محسوب می شود. استفاده از کلاه شنا ایمنی و لباس مناسب و جلیقه نجات مخصوص در حین بازی اجباریست. جت اسکی مانند رانندگی گواهینامه دارد و در سه سطح C (عمومی)، B(قهرمانی کشور) و A (مسابقات جهانی) ارائه می شود و برای تورنمنت های بین المللی فرد شرکت کننده باید حتما گواهینامه A را داشته باشد.
قایقرانی (Boating)
مسابقات قایق رانی و کشتی رانی بر روی قایق هایی به نام یات انجام می شود. این یات ها برای سریع حرکت کردن و مسابقات طراحی شده اند. قایقرانی در آبهای آرام که مسابقات روئینگ در آنها برگزار می شود، شامل دورشته ۱. کانوکانادایی (قایقی بسیار باریک و بدون سکان است و ورزشکار به یک سمت پارو می زند.پاروی کانو یک کفه دارد و سمت دیگر آن به شکل T است که در دست قایقران می باشد.) ۲. کایاک (قایقی باریک است که هدایت آن به وسیله سکان می باشد و قایقران در آن نشسته و با حرکات دست و کمر پارو می زند و پاروی کایاک از هر دو طرف کفه دارد. هدف از این ورزش پارو زدن در مسافت های تعیین شده با بالاترین سرعت است، که به صورت تکنفره، دونفره و چهارنفره برگزار می گردد.)
رفتینگ (Rafting)
رفتینگ همان قایقرانی در آب های خروشان است که با قایق های بارزونی و کایاک انجام می شود و در دو رشته سرعتی و کلاسیک می باشد. مسیر حرکت در این مسابقات از ورزش های آبی متفاوت بوده و پر از موانع طبیعی است. این رشته ورزشی پر از هیجان و تلاطم است. رفتینگ در رشته های تکنفره و گروهی برگزار می شود. در ایران رودخانه های بسیار زیادی به خاطر امواج پرخورش قابلیت این مسابقات را دارا هستند. (اسلالوم نیز تعیین مهارت و قدرت ورزشکاران در آب های خروشان است. در این مسابقات ورزشکار باید سرعت خود را متناسب با دروازه هایی که در مسیر مسابقه مشخص شده است، تنظیم کند. در ورزش اسلالوم ورزشکار مسافت تعیین شده را در فاصله زمانی مشخص در کمترین زمان ممکن و بدون خطا می بایست طی کند. عبور از دروازه ها برخلاف عقربه های ساعت بوده و برخورد با آنها امتیاز منفی دارد. این مسابقات در کایاک یک نفره و کانوی یک نفره و دونفره برای آقایان و کایاک تک نفره برای بانوان برگزار می شود.)
